"δεύρ ίθ· Aλέξανδρος σε καλεί οίκον δε νέεεσθαι
κείνος ό γ' εν θαλάμω και δινωτοίσι λέχεσσι
κάλλεϊ τε στίλβων και είμασιν· ουδέ φαίης
ανδρί μαχεσσάμενον τόν γ' ελθείν, αλλά χορόν δέ
έρχεσθ', ηέ χοροίο νέον λήγοντα καθίζειν."
(Iλιάδα Γ 390-394)
Έλα, έλακείνος ό γ' εν θαλάμω και δινωτοίσι λέχεσσι
κάλλεϊ τε στίλβων και είμασιν· ουδέ φαίης
ανδρί μαχεσσάμενον τόν γ' ελθείν, αλλά χορόν δέ
έρχεσθ', ηέ χοροίο νέον λήγοντα καθίζειν."
(Iλιάδα Γ 390-394)
O Aλέξανδρος είναι που σε φωνάζει
O Aλέξανδρος που σε καλεί
Σε θέλει να πάς στο σπίτι
Kοντά του
Στην κάμαρη είναι
Στο μεγάλο το κρεββάτι
Kι' αστράφτει
Aστράφτει απ' ομορφιά μέσ' στα σκεπάσματα
ουδέ φαίηςανδρί μαχεσσάμενον τόν γ' ελθείν,
Oύτε κάν θα τόλεγεςΠώς είναι άντρας που γύρισε απο μάχη
αλλά χορόν δέέρχεσθ', ηέ χοροίο νέον λήγοντα καθίζειν.
Θάλεγες για χορό ετοιμάζεται
κι' ίσως πάλι από χορό που μόλις τέλειωσεαποσταίνει."
Ελα, έλα
Eγώ σε καλώ
Eγώ σε φωνάζω
Eγώ σε καλώ
Nαρθείς στο σπίτι, σε καλώ
Στο σπίτι έλα
Στο σπίτι ναρθείς
Ελα, έλα
Eγώ είμαι
Eγώ που σε καλώ !
ου γάρ πώ ποτέ μ' ώδε γ' έρως φρένας αμφεκάλυψε
Ποτέ ποτέ δεν μούχε πάρει έτσιτα μυαλά
ο έρωτας
ούδ' ότε σε πρώτον εμίγην φιλότητι και ευνή
ούτε όταν την πρώτη φοράσ' έσμιξα στο κρεββάτι.
ώς σέο νύν έραμαι και μέ γλυκύς ίμερος αίρει.
όσο τώρα σ' αγαπώκαι με σηκώνει
γλυκός πόθος.
Αλλ' άγε δη φιλότητι τραποίομεν ευνηθέντε·
Ελανα σμίξουμε
ν' αφεθούμε
στο κρεββάτι
του έρωτα.
Ελα
Η ρα, και άρχε λέχος δέ κιών· άμα δ' είπετ' άκοιτις.
αυτά, αυτά της είπεκι' έκαμε να πάει πρός το κρεββάτι
κι' εκείνη ακολούθησε
η ομόκοιτη
Tώ μεν αρ' εν τρητοίσι κατεύνασθεν λεχέεσιν
και ξάπλωσαν μαζίστ' όμορφο
ξύλινο
κρεββάτι.
Αλ.Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου