Βαβελ(λ)άς
Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!
Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;
Μετά σιώπησε.
Κι ύστερα νόμιζε
πως θα τον σύρουν
πάνω στους ασπάλαθους
και θα τον ξεσκίσουν
και θα τελειώσει έτσι
ο πανάθλιος
Αρδιαίος
τύραννος.
Δεν έγινε ακριβώς έτσι
"η τραγωδία περίμενε,
αναπότρεπτη στο τέλος"
όπως ακριβώς
προφήτεψε
πριν σωπάσει.
Ύστερα ξεχύθηκαν στους δρόμους
και ζητωκραύγαζαν
κι ήρθαν με τ' αερόπλανα
οι δημαγωγοί που έμελλαν να γίνουν κυβερνήτες
οι μηχανισμοί και τα κόμματα.
Κάθε μέρα μάζευαν από το δρόμο
λέξεις που ήταν άλλοτε ευγενείς
και σημαίνουσες
που είχε σκοτωθεί κόσμος γι' αυτές
και τις στήνανε στον τοίχο τριάντα-τριάντα
και τις εκτελούσαν με αλλεπάλληλες
ριπές
Ύστερα οι άλλοι,
φορές τρείς
με το μάτι
αναμετρώντας το έχει τους
παίρναν ομήρους κι άλλες λέξεις
Καί χτυπούσανε ὅπου νά ‘ναι,
σφαλῶντας τά βλέφαρα μέ ἀπόγνωση
και έρεε τους δρόμους το αίμα
(το πραγματικό αίμα, το κόκκινο, το Ανθρώπινο
έτσι απλά σαν αίμα Ανθρώπινο)
κι άλλες λέξεις νεκρές, γυμνές
σωριασμένες χωρίς νόημα
στα πεζοδρόμια
και στα καλάθια
των άχρήστων.
"Ο λαός θέλει"
(Όλοι ξέραν τι θέλει
πάντα το ίδιο ήθελε άλλωστε)
του ξαμόλησαν τις παραφουσκωμένες λέξεις
λέξεις νεκρές
κάποιες φορές απλώς τραυματισμένες
θανάσιμα
ή και μπαλσαμωμένες
βγαλμένες από τα μαυσωλεία
και στημένες
στα μπαλκόνια.
Ανενδοίαστα τις μάζευαν κάθε μέρα
και τις εκτελούσαν χωρίς καμία δίκη
αφού πρώτα τις περιέφεραν βασανιστικά
στις πλατείες
στα παράθυρα
στις τηλεοράσεις
στις φυλλάδες
στα φυλλάδια
στις γιγαντοαφίσες
στους τοίχους ακόμα
τις έγδυναν κατά το συνήθειο τους
και γυμνές από νόημα καθώς ήταν
τις εκτελούσαν κατά χιλιάδες
σε θαλάμους
αερίων.
Κατόπι, δεν τις έθαβαν
άλλα γυμνές
και μπαλσαμωμένες
τις έστρεφαν
από τα μπαλκόνια
(βαμμένες
πράσινες ή κόκκινες ή μπλε)
στο ανυποψίαστο πλήθος
που αλάλαζε.
Κανένας δεν καταλάβαινε
φυτέψανε παντού
οθόνες και μεγάφωνα
και άρχισε η μαζική
και συστηματική
γενοκτονία
(αργότερα το είπαν ολοκαύτωμα)
πόσες λέξεις κάθε μέρα;
τραυματισμένες
κακοποιημένες
βασανισμένες
στραβές
κουτσές
ανάπηρες.
Ώσπου τελικά
δεν έμειναν
και πολλές λέξεις
για να συνεννοηθούνε
μονάχα κάτι κουρελήδες σύνδεσμοι
και μερικά
άναρθρα άρθρα.
Και νά'ταν μόνο αυτό;
είχανε στήσει καρτέρι και στους αριθμούς
κι αυτούς κατά χιλιάδες
τους στρίμωξαν και τους βασάνιζαν
για να μην μιλήσουν.
Τι να κάνουν κι αυτοί
άχνα δεν βγάζανε
-ξέρανε δα τι έπαθαν οι λέξεις-
το εννιά παρίστανε τον άσσο
το δεκατρία έκρυβε τον άσσο του
και τό' παιζε ένα σεμνό τριαράκι
Και ξαφνικά
έγινε το κακό
ήρθαν οι λογιστές
και τους αμόλησαν ελευθέρους
τους αριθμούς.
Ε εκεί έγινε το έλα να δεις!
Οι λογίσταρχοι δεν στέργανε από λέξεις
Ξαμολήσανε τους αριθμούς με μαύρες κουκούλες
στα μπλόκα που στήνανε στις γειτονιές
κι άρχισαν να δείχνουν ανθρώπους πιά
χωρίς λέξεις.
Τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα
από τις κομαντατούρ αμολούσαν καθημερινά
με μαύρες κουκούλες τους αριθμούς
κάτι άσσους αδύνατους ξερακιανούς
με λεπτό χαφιεδίστικο μουστακάκι
η κάτι χοντρά μηδενικά που είναι φως φανάρι
ότι είχαν κάνει μαυραγορίτες χρόνια
τόσο που ξεχείλιζαν τα πάχη τους καθώς
κυκλοφορούσαν επιδεικτικά
αγκαζέ με τους ραντιέρηδες
σε ομάδες των έξη η των εννιά.
Ήταν πια φως φανάρι
αυτό που γινόταν δεν είχε προηγούμενο
οι αριθμοί μπαίνανε στα σπίτια
και πετάγαν τους νοικοκυραίους έξω στα καλά καθούμενα
κάτι γριές, κάτι γεροντάκια
κάτι μωρά, κάτι παιδιά
κάτι αρρώστους άτυχους
μέχρι και στα στα νοσοκομεία μπαίναν
και τους σακάτευαν χωρίς οίκτο
κανέναν.
[Οι λέξεις είναι η μοναδική τους ελπίδα
μόνο που πρέπει πρώτα να θάψουνε τόσα πτώματα
να ξετελειώσουν με τόσες λέξεις βρικόλακες ή ζόμπι
να ψάξουν τα πατρογονικά μπαούλα
να βρουν άλλες λέξεις ταπεινές
καθημερινές
απλές
φτωχικές
κάτι ας πούμε
σαν σύκα
η σαν σκάφη
που να σημαίνουν ακόμα
τα σύκα, σύκα
και
η σκάφη, σκάφη.
Η καινούρια εταιρεία δεν θα λέγεται Φιλική
Λεξική θα λέγεται
και ο όρκος των Λεξικών θα είναι απλός
Ορκίζομαι, θα λέει,
να σε κοιτάω όταν σου μιλώ
κατευθείαν στα μάτια
και να λέγω
τα σύκα σύκα
και
τη σκάφη σκάφη
και vα μάθω να σιωπώ
και να κάνω καλά τη δουλειά μου.
Οι Λεξικοί θα αναγνωρίζονται
χωρίς άλλα σημεία
χωρίς σύμβολα
χωρίς λέξεις
χωρίς αρχικά
χωρίς χρώματα
χωρίς νεύματα
χωρίς τίποτα
μόνο με τα μάτια
κατευθείαν με τα μάτια
απλά
σε μία ανοιχτή συνωμοσία
ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΨI.
Το βλέμμα
μοναδικό σημάδι αναγνωρίσεως
θα είναι κοφτερό σκληρό, αυστηρό
όπως ακριβώς αυτό του Ανθρώπου
που κρατάει στα χέρια του τιμόνι
ή πηδάλιο ή λαγουδέρα
ή και νυστέρι ή τόρνο ακόμα
και κρέμονται πάνω του ζωές
και ξέρει πολύ καλά
που πάει
και τι κάνει
ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΨI.]
---
Πάνω στο Ε/Ο πλοίο Αργώ περιμένοντας να αποπλεύσει.
30 Δεκεμβρίου 2013
---
Αλέκος Αλεξάνδρου
