tag:blogger.com,1999:blog-9059030248647001362024-03-14T09:12:31.538+02:00ηλιοτρόπιοΓιατί τα ηλιοτρόπια στρέφουν όλα μαζι πρός τον ήλιο.
Σε αυτό που δίνει ζωή.
Καιρός να ηλιοτροπίσουμε να δούμε αυτά τα θαυμαστά που είναι κάτω από την μύτη μας.
Ίσως άν ονειρευτούμε αρκετά και μαζί, αν πόυμε ότι θέλουμε κάτι και το θέλουμε πολύ- μα παρα πολύ- τότε ίσως κάτι μπορεί να γίνει αφού βρούμε βέβαια και το πώς. Και θέλει δουλειά και θέλει και τόλμη και κέφι και όρεξη να δούμε όχι το στραβό μα το καλό αυτό που μας ζωογονεί και να το απλώσουμε πέρα περα στη μικρή ζωή μας.Unknownnoreply@blogger.comBlogger43125tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-62348552615177663512013-12-30T14:31:00.000+02:002013-12-30T14:32:17.587+02:00Βαβελ(λ)άς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 style="text-align: left;">
Βαβελ(λ)άς</h2>
<div style="text-align: left;">
<br />
Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!<br />
Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;<br />
<br />
Μετά σιώπησε.<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Κι ύστερα νόμιζε <br />πως θα τον σύρουν <br />πάνω στους ασπάλαθους<br />και θα τον ξεσκίσουν<br />και θα τελειώσει έτσι</span><br />
ο πανάθλιος <br />
Αρδιαίος <br />
τύραννος.<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Δεν έγινε ακριβώς έτσι</span><br />
"η τραγωδία περίμενε, <br />
αναπότρεπτη στο τέλος"<br />
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">όπως ακριβώς <br /><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">προφήτεψε<br />πριν σωπάσει.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ύστερα ξεχύθηκαν στους δρόμους<br />και ζητωκραύγαζαν<br />κι ήρθαν με τ' αερόπλανα<br />οι δημαγωγοί που έμελλαν να γίνουν κυβερνήτες<br />οι μηχανισμοί και τα κόμματα.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Κάθε μέρα μάζευαν από το δρόμο<br />λέξεις που ήταν άλλοτε ευγενείς<br />και σημαίνουσες<br />που είχε σκοτωθεί κόσμος γι' αυτές<br />και τις στήνανε στον τοίχο τριάντα-τριάντα<br />και τις εκτελούσαν με αλλεπάλληλες<br />ριπές</span><br />
<br />
Ύστερα οι άλλοι, <br />
φορές τρείς<br />
με το μάτι<br />
αναμετρώντας το έχει τους<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">παίρναν ομήρους κι άλλες λέξεις</span><br />
Καί χτυπούσανε ὅπου νά ‘ναι, <br />
σφαλῶντας τά βλέφαρα μέ ἀπόγνωση<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">και έρεε τους δρόμους το αίμα<br />(το πραγματικό αίμα, το κόκκινο, το Ανθρώπινο<br />έτσι απλά σαν αίμα Ανθρώπινο)<br />κι άλλες λέξεις νεκρές, γυμνές<br />σωριασμένες χωρίς νόημα <br />στα πεζοδρόμια <br />και στα καλάθια <br />των άχρήστων.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">"Ο λαός θέλει"<br />(Όλοι ξέραν τι θέλει<br />πάντα το ίδιο ήθελε άλλωστε)<br />του ξαμόλησαν τις παραφουσκωμένες λέξεις<br />λέξεις νεκρές<br />κάποιες φορές απλώς τραυματισμένες<br />θανάσιμα<br />ή και μπαλσαμωμένες<br />βγαλμένες από τα μαυσωλεία <br />και στημένες<br />στα μπαλκόνια.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ανενδοίαστα τις μάζευαν κάθε μέρα<br />και τις εκτελούσαν χωρίς καμία δίκη<br />αφού πρώτα τις περιέφεραν βασανιστικά<br />στις πλατείες<br />στα παράθυρα <br />στις τηλεοράσεις<br />στις φυλλάδες<br />στα φυλλάδια<br />στις γιγαντοαφίσες<br />στους τοίχους ακόμα<br />τις έγδυναν κατά το συνήθειο τους<br />και γυμνές από νόημα καθώς ήταν <br />τις εκτελούσαν κατά χιλιάδες<br />σε θαλάμους<br />αερίων.<br />Κατόπι, δεν τις έθαβαν<br />άλλα γυμνές<br />και μπαλσαμωμένες <br />τις έστρεφαν<br />από τα μπαλκόνια<br />(βαμμένες<br />πράσινες ή κόκκινες ή μπλε)<br />στο ανυποψίαστο πλήθος<br />που αλάλαζε.</span><br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Κανένας δεν καταλάβαινε<br />φυτέψανε παντού <br />οθόνες και μεγάφωνα<br />και άρχισε η μαζική<br />και συστηματική <br />γενοκτονία<br />(αργότερα το είπαν ολοκαύτωμα)<br />πόσες λέξεις κάθε μέρα;<br />τραυματισμένες<br />κακοποιημένες<br />βασανισμένες<br />στραβές<br />κουτσές<br />ανάπηρες.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ώσπου τελικά<br />δεν έμειναν<br />και πολλές λέξεις <br />για να συνεννοηθούνε<br />μονάχα κάτι κουρελήδες σύνδεσμοι<br />και μερικά<br />άναρθρα άρθρα.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Και νά'ταν μόνο αυτό;<br />είχανε στήσει καρτέρι και στους αριθμούς<br />κι αυτούς κατά χιλιάδες<br />τους στρίμωξαν και τους βασάνιζαν<br />για να μην μιλήσουν.<br />Τι να κάνουν κι αυτοί<br />άχνα δεν βγάζανε<br />-ξέρανε δα τι έπαθαν οι λέξεις-<br />το εννιά παρίστανε τον άσσο<br />το δεκατρία έκρυβε τον άσσο του<br />και τό' παιζε ένα σεμνό τριαράκι</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Και ξαφνικά<br />έγινε το κακό<br />ήρθαν οι λογιστές<br />και τους αμόλησαν ελευθέρους<br />τους αριθμούς.<br />Ε εκεί έγινε το έλα να δεις!<br /><br />Οι λογίσταρχοι δεν στέργανε από λέξεις<br />Ξαμολήσανε τους αριθμούς με μαύρες κουκούλες<br />στα μπλόκα που στήνανε στις γειτονιές<br />κι άρχισαν να δείχνουν ανθρώπους πιά<br />χωρίς λέξεις.<br /><br />Τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα<br />από τις κομαντατούρ αμολούσαν καθημερινά<br />με μαύρες κουκούλες τους αριθμούς<br />κάτι άσσους αδύνατους ξερακιανούς<br />με λεπτό χαφιεδίστικο μουστακάκι<br />η κάτι χοντρά μηδενικά που είναι φως φανάρι <br />ότι είχαν κάνει μαυραγορίτες χρόνια <br />τόσο που ξεχείλιζαν τα πάχη τους καθώς <br />κυκλοφορούσαν επιδεικτικά<br />αγκαζέ με τους ραντιέρηδες<br />σε ομάδες των έξη η των εννιά.<br /><br />Ήταν πια φως φανάρι <br />αυτό που γινόταν δεν είχε προηγούμενο<br />οι αριθμοί μπαίνανε στα σπίτια <br />και πετάγαν τους νοικοκυραίους έξω στα καλά καθούμενα<br />κάτι γριές, κάτι γεροντάκια<br />κάτι μωρά, κάτι παιδιά<br />κάτι αρρώστους άτυχους<br />μέχρι και στα στα νοσοκομεία μπαίναν<br />και τους σακάτευαν χωρίς οίκτο<br />κανέναν.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">[Οι λέξεις είναι η μοναδική τους ελπίδα<br />μόνο που πρέπει πρώτα να θάψουνε τόσα πτώματα<br />να ξετελειώσουν με τόσες λέξεις βρικόλακες ή ζόμπι<br />να ψάξουν τα πατρογονικά μπαούλα<br />να βρουν άλλες λέξεις ταπεινές<br />καθημερινές<br />απλές<br />φτωχικές<br />κάτι ας πούμε<br />σαν σύκα<br />η σαν σκάφη<br />που να σημαίνουν ακόμα</span><br />
τα σύκα, σύκα<br />
και<br />
η σκάφη, σκάφη.<br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Η καινούρια εταιρεία δεν θα λέγεται Φιλική<br />Λεξική θα λέγεται<br />και ο όρκος των Λεξικών θα είναι απλός</span><br />
<b>Ορκίζομαι,</b> θα λέει,<br />
<b>να σε κοιτάω όταν σου μιλώ<br />κατευθείαν στα μάτια<br />και να λέγω<br />τα σύκα σύκα<br />και<br />τη σκάφη σκάφη<br />και vα μάθω να σιωπώ<br />και να κάνω καλά τη δουλειά μου.</b><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Οι Λεξικοί θα αναγνωρίζονται<br />χωρίς άλλα σημεία<br />χωρίς σύμβολα<br />χωρίς λέξεις<br />χωρίς αρχικά<br />χωρίς χρώματα<br />χωρίς νεύματα<br />χωρίς τίποτα<br />μόνο με τα μάτια<br />κατευθείαν με τα μάτια<br />απλά<br />σε μία ανοιχτή συνωμοσία</span><br />
ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΨI.<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Το βλέμμα<br />μοναδικό σημάδι αναγνωρίσεως<br />θα είναι κοφτερό σκληρό, αυστηρό<br />όπως ακριβώς αυτό του Ανθρώπου <br />που κρατάει στα χέρια του τιμόνι<br />ή πηδάλιο ή λαγουδέρα <br />ή και νυστέρι ή τόρνο ακόμα<br />και κρέμονται πάνω του ζωές<br />και ξέρει πολύ καλά <br />που πάει<br />και τι κάνει</span><br />
ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΨI.]<br />
<br />
--- <br />
Πάνω στο Ε/Ο πλοίο Αργώ περιμένοντας να αποπλεύσει.<br />
30 Δεκεμβρίου 2013<br />
---<br />
<br />
<br />
Αλέκος Αλεξάνδρου<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-84224219205381971082012-10-27T05:37:00.000+03:002012-10-27T05:37:13.368+03:00<span style="font-size: large;">Μνήμη 14ης-15ης Νοεμβρίου 1973</span><br /><b>1993</b><br /><br />Πίσω από την είσοδο της Πατησίων, μπροστά από την Καλών Τεχνών<br />Γράφαμε με το χέρι αυτοσχέδια συνθήματα σε μικρά χαρτάκια<br />Ο καθένας το μικρό του μηνυματάκι<br />Κι έπειτα σαν μαζεύονταν κάμποσα<br />Βγαίναμε στην Πατησίων και τα μοιράζαμε χέρι χέρι<br />Στους περαστικούς<br /><br />Θυμάμαι πολύ καλά τι έγραφε το δικό μου<br /><span style="font-size: large;">ΟΧΙ, ξανά σαν το ’40</span><br />Όλοι ξέρουμε τι έγινε στα βουνά το ‘40<br />Όλοι ξέρουμε τι έγινε στην Πατησίων το ’73<br /><br /><b>ΥΓ 2003</b><br /><br />Σκέφτομαι ότι από το ’73 πέρασαν ακριβώς τριάντα χρόνια<br />Σε τρία ακόμα θάναι ακριβώς τριάντα τρία<br />Όσα από το ’40 στο ’73<br />Σήμερα θαρρώ θάγραφα, το δίχως άλλο<br /><span style="font-size: large;">ΟΧΙ, ξανά σαν το 40</span><br />(Όχι μόνο για μένα, μα και για τον Διονύση που κατάγγειλαν οι Κνίτες στην Πανσπουδαστική Νο 8, για χαφιέ της ασφάλειας- ξέρουν δα αυτοί από Πλουμπίδηδες- και νά κι αν το αναγνωρίσουν το 2049 το λάθος τους, νά κι αν δεν το κάνουν απασχολημένοι καθώς είναι να εξαργυρώνουν τις παλιές τους γνωριμίες μετά την κατάρευση του καθεστώτος κάνοντας business με τα απομεινάρια του- και να φανταστείς τότε είχαν και το θράσος να μιλάνε για αποχουντοποίηση!!!)<br /><br />Ο Διονύσης τοσο που σκλήρυνε με τα χρόνια<br />Που την μετέτρεψε την σκλήρηνση του σε κατά πλάκας.<br /><br />Ακόμα κι αν χρειαστεί εγώ θα του σπρώχνω το καροτσάκι.<br />Σαν του Οπρόπουλου ή του Μουστακλή ή των Παλληκαριών χωρίς πόδια που θυμάμαι στις επετείους της 28ης να τσουλάνε οι ερυθροσταυρίτισσες μπροστά από την παρέλαση και τους εγκαθιστούν απέναντι από τους επισήμους. (Ελπίζω όμως να παρελάσει μόνος του επικεφαλής, σαν εκείνο τον Ταγματάρχη με τα κομμένα από το γόνατο πόδια που άνοιγε τότε την παρέλαση. Μπορεί να μην το μπορεί να βαδίσει ούτε σταθερά, ούτε γρήγορα- δεν πειράζει – θ’ακολουθήσουμε το ρυθμό του- αυτός θάναι ο ρυθμός ολονών μας.)<br /><br />Θυμάμαι ακόμα στην παρέλαση τα σώματα εκλιναν την κεφαλή επι δεξιά εις σεβασμόν των επισήμων.<br />Σ’αυτή την παρέλαση όμως θα κλίνουμε επ’ αριστερά εις σεβασμόν των δικών μας.<br />Εις σεβασμόν της καρδιάς μας.<br />Του δικού μας πολέμου. <br />Του υπέρ βωμών και εστιών, <br />όπως πάντα.<br /><br />Αυτό που δεν ξέρω ακόμα<br />Είναι ο τόπος της παρέλασης<br />Κατά το μάλλον ή ήττον<br />Δεν θα ξεκινά από τον Εθνικό κήπο<br />Δεν θα περνά την πλατεία Συντάγματος<br />Δεν θα κατηφορίζει την Πανεπιστημίου.<br />Υποθέτω ότι θα ξεκινά<br />Από ένα φαρμακείο<br />Αμέσως μετά την εφημερία<br />Και δεν θα κατηφορίζει<br />Θα ανηφορίζει για το σπίτι<br /><span style="font-size: large;">«καπνόν αποθρώσκοντα»</span><br />στην δικιά μας Ιθάκη<br /><br />(Ο βιαστικός Αγαμέμνονας ας ακολουθήσει την μοίρα του<br />το λουτρό του τον περιμένει.)<br /><br />Η Παρέλαση ή καλύτερα η πομπή θα τελειώνει με γλέντι<br />Ίσως γαμήλιο<br />Ίσως για μια κόρη<br />Που θα τη λένε Ιφιγένεια <br />Και για έναν γιό που θα το λένε<br />Τηλεμαχο.<br /><br />Όσο για τα κουμπούρια<br />Κάνουν μονάχα για τις μπαλωθιές στο γάμο<br />Εμείς τον δικό μας πόλεμο τον κάνουμε αλλιώς<br />Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή<br /><br /><span style="font-size: large;">Η Ελλάς έμαθε τον κόσμο πώς να ζει<br />Τώρα θα τον μάθει και πώς να αποθνήσκει</span><br /><br />Μα εμείς επιμένουμε<br />Η Ελλάς έμαθε τον κόσμο πώς να ζεί<br />Τον έμαθε και πώς να αποθνήσκει<br /><span style="font-size: large;">Τώρα μένει να τον ξαναμάθουμε πώς να ζει</span><br />Αυτή είναι η νέα επανάσταση<br />Υπέρ βωμών και εστιών <br />όπως πάντα<br /><br />Θα την φτιάξουμε την νέα Ελλάδα<br />Δόξα τω θεώ είμαστε αρκετά διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα<br />Και όλο και κάποιος θα διασωθεί<br />Θα την φτιάξουμε<br />Ακόμα κι αν αναγκαστούμε να της βρούμε άλλη πρωτεύουσα<br />Ισως την Μελβούρνη ή την Αστόρια ή πάλι την Αλεξάνδρεια ή την Αντίς Αμπέμπα ή το Κεηπ Τάουν ή το Μπουένος Άυρες και γιατί όχι την Πόλη.<br /><br />(Συνεχίζεται…)<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
[Αλ.Αλεξάνδρου 1993]</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-69761595995920539912010-05-01T17:25:00.000+03:002010-05-01T17:25:10.501+03:00Θα πιάσουμε το Μάη!<h3 class="UIIntentionalStory_Message" data-ft="{"type":"msg"}"><span class="UIIntentionalStory_Names" data-ft="{"type":"name"}"> </span><span class="UIStory_Message"><span style="color: red;">"Τα δάχτυλά σου φτιάχνουν μπουμπούκια από </span><br style="color: red;" /><span style="color: red;">το καθετί. </span><br style="color: red;" /><span style="color: red;">τα μαλλιά σου πάνω απ' όλα οι ώρες αγαπάνε: </span><br style="color: red;" /><br style="color: red;" /><span style="color: red;">απαλότητα που τραγουδα, λέγοντας</span><br style="color: red;" /><span style="color: red;"> (μια μέρα κι αν διαρκεί ο έρωτας)</span><br style="color: red;" /><span style="color: red;">μη φοβάσαι, θα πιάσουμε τον Μάη".</span><br />
<br />
<br />
[e. e. cummings] μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός.</span></h3>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-11112944089059946282008-12-30T04:32:00.002+02:002008-12-30T04:35:07.471+02:00Εξηγώντας Μερικά Πράγματα- Pablo NerudaΕξηγώ μερικά πράγματα<br /><br />Θα ρωτήσετε: κι' οι πασχαλιές που είναι<br />και πού η μεταφυσική σκεσπασμένη παπαρούνες<br />κι' η βροχή συχνά χτυπώντας<br />τις λέξεις σου ξεχειλίζοντάς τις<br />πουλιά και παραθύρια;<br /><br />Θα σας τα πώ όλα, όσα μου συμβήκαν.<br /><br />Ζούσα σε μιά γειτονιά,<br />εξοχική της Μαδρίτης, με καμπάνες<br />με ρολόγια, με δέντρα<br /><br />Φαινότανε απο κεί<br />το ξερακιανό πρόσωπο της Καστίλιας<br />σαν όλος απο δέρμα ωκεανός.<br /><br />Το σπίτι μου το λέγανε<br />"το σπιτι των λουλουδιών" έτσι που σκάγανε<br />από παντού τα γεράνια: ήταν ένα ωραίο σπίτι<br />με τα σκυλιά του και τα παιδάκια.<br />Ραούλ το θυμάσαι;<br />Το θυμάσαι Ραφαέλ;<br />Φεντερίκο να το θυμάσαι τάχα<br />κάτω απ' το χώμα το σπίτι μου με τα μπαλκόνια όταν<br />το φώς του Ιουνίου έπνιγε το στόμα σου στα λουλούδια;<br />Αδελφέ μου, αδελφέ μου!<br /><br />Κι' όλα ήταν<br />οι δυνατές φωνές, το αλάτι στις πραμάτειες,<br />οι στίβες το ψωμί που πηγαιναν πέρα δώθε,<br />το παζάρι της γειτονιάς μου της Αργκουέλες με το άγαλμά της<br />το λάδι σαν από κίτρινο μελανοδοχείο- ανάμεσα στους μπακαλιάρους-<br />που χυνόταν στις κουτάλες,<br />το βαθύ βουητό<br />που κάνουν τα χέρια και τα πόδια να πλημμυρίζει τους δρόμους,<br />τα μέτρα, τα λίτρα, το σωστό<br />νόμισμα της ζωής,<br />οι στίβες τα ψάρια,<br />το γειτόνεμα της στέγης μ' ένα ήλιο κρύο, όπου<br />κι' αυτός ο ανεμοδείχτης κουρταζότανε,<br />το υπέροχο, θεότρελλο φίλντισι της πατάτας,<br />οι τομάτες κυλώντας ίσαμε τη θάλασσα.<br /><br />Κι ένα πρωινό όλα καίγονταν<br />κι ένα πρωινό οι φλόγες<br />ξερνόντας απ'τη γη<br />καταπίναν ανθρώπινα πλάσματα,<br />κι' από τότε η φωτιά<br />και το μπαρούτι απο τότε<br />κι από τότε το αίμα.<br />Ληστείες με μαύρους κι αερόπλανα<br />ληστείες με δαχτυλίδια και δούκισες<br />ληστείες με μαυροπαπάδες που ράντιζαν ευλογίες<br />χυμήξαν απ' τον ουρανό να σκοτώσουν παιδιά,<br />και στους δρόμους το αίμα των παιδιών<br />κυλούσε απλά σαν παιδικό αίμα.<br /><br />Τσακάλια που ακόμα και τα τσακάλια θα καταφρονούσαν,<br />Πέτρες που ακόμα και τα πικράγκαθα δαγκώνοντας θάφτυναν αηδιασμένα,<br />Οχιές που ακόμα και οι οχιές θα σιχαίνονταν!<br /><br />Καταπρόσωπο σας εχω δεί το αίμα<br />της Ισπανίας, να χυμαέι όμοια θηλειά<br />να σας πνίξει σ' ένα μοναχά κυμάτισμα<br />της περηφάνιας και των στιλλέτων!<br /><br />Εσείς προδότες<br />εσείς στρατηγοί<br />κοιτάχτε το νεκρό μου σπίτι<br />κοιτάχτε τη ρημαγμένη Ισπανία<br />Γιατί από το κάθε σπίτι νεκρό φυτρώνει μέταλλο πυρωμένο<br />αντίς για λουλούδια,<br />γιατι από κάθε πληγή της Ισπανίας<br />νάτην η Ισπανία φαίνεται πάλι<br />γιατι από το κάθε σκοτωμένο παιδί φυτρώνει ένα ντουφέκι<br />πούχει μάτια και βλεπει,<br />γιατί το κάθε φονικό γεννάει βόλια<br />που δίχως άλλο μιά μέρα θα το βρούν το σημάδι<br />την καρδιά σας.<br /><br />Και θα ρωτήσετε λοιπόν γιατί η ποίησή σου<br />δεν μας μιλά για φιλαράκια κι όνειρα<br />για τα μεγάλα της πατρίδας σου ηφαίστεια;<br /><br />Ελάτε να δείτε το αίμα στους δρόμους.<br />Ελάτε να δείτε<br />το αίμα στους δρόμους,<br />ελάτε να δείτε το αίμα<br />στούς δρόμους.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-84401927677046762702008-12-28T13:32:00.007+02:002008-12-29T13:46:30.459+02:00Pinter, απόλυτα επίκαιρος<p>...<br /></p><p>The 2,000 American dead are an embarrassment. They are transported to their graves in the dark. Funerals are unobtrusive, out of harm's way. The mutilated rot in their beds, some for the rest of their lives. So the dead and the mutilated both rot, in different kinds of graves.</p> <p>Here is an extract from a poem by <a href="http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1971/index.html">Pablo Neruda</a>, 'I'm Explaining a Few Things':</p><p><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SVdkMzirKwI/AAAAAAAAAM8/_H0kRPkBs2w/s1600-h/BBC-news-28-12-2008.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 174px; height: 200px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SVdkMzirKwI/AAAAAAAAAM8/_H0kRPkBs2w/s200/BBC-news-28-12-2008.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5284802858899417858" border="0" /></a><span style="color: rgb(204, 0, 0);">And one morning all that was burning,</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> one morning the bonfires</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> leapt out of the earth</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> devouring human beings</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> and from then on fire,</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> gunpowder from then on,</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> and from then on blood.</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> Bandits with planes and Moors,</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> bandits with finger-rings and duchesses,</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> bandits with black friars spattering blessings</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> came through the sky to kill children</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> and the blood of children ran through the streets</span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);"> without fuss, like children's blood.</span></p> <blockquote style="color: rgb(204, 0, 0);"> <p>Jackals that the jackals would despise<br />stones that the dry thistle would bite on and spit out,<br />vipers that the vipers would abominate.</p> <p>Face to face with you I have seen the blood<br />of Spain tower like a tide<br />to drown you in one wave<br />of pride and knives.</p> <p>Treacherous<br />generals:<br />see my dead house,<br />look at broken Spain:<br />from every house burning metal flows<br />instead of flowers<br />from every socket of Spain<br />Spain emerges<br />and from every dead child a rifle with eyes<br />and from every crime bullets are born<br />which will one day find<br />the bull's eye of your hearts.</p> <p>And you will ask: why doesn't his poetry<br />speak of dreams and leaves<br />and the great volcanoes of his native land.</p> <p><span style="font-size:180%;">Come and see the blood in the streets.<br />Come and see<br />the blood in the streets.<br />Come and see the blood<br />in the streets!</span><a href="http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2005/pinter-lecture-e.html#not">*</a></p> </blockquote> <p>Let me make it quite clear that in quoting from Neruda's poem I am in no way comparing Republican Spain to Saddam Hussein's Iraq. I quote Neruda because nowhere in contemporary poetry have I read such a powerful visceral description of the bombing of civilians.</p><p style="font-style: italic; text-align: right;"><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;">* picture from the BBC , the bloodshed in Ghaza</span><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-55113047066817178372008-12-28T13:25:00.002+02:002008-12-29T13:43:58.640+02:00Pinter, πόσο επίκαιρος αλήθεια;<span class="story_comment_back_quote"><blockquote></blockquote>..the majority of politicians, on the evidence available to us, are interested not in truth but in power and in the maintenance of that power. To maintain that power it is essential that people remain in ignorance, that they live in ignorance of the truth, even the truth of their own lives. <blockquote></blockquote><br />full text <a href="http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2005/pinter-lecture-e.html" onmousedown="'UntrustedLink.bootstrap($(this)," target="_blank" rel="nofollow"><span>http://nobelprize.org/nobe</span><wbr><span class="word_break"></span><span>l_prizes/literature/laurea</span><wbr><span class="word_break"></span><span>tes/2005/pinter-lecture-e.</span><wbr><span class="word_break"></span>html</a></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-9667512311611543862008-12-27T17:54:00.004+02:002008-12-27T18:02:30.173+02:00Έφυγε ο Harold PinterΠαραμονή Χριστούγεννα έφυγε μιά μεγάλη φωνή ανθρωπιάς και συνείδησης.<br /><br />Τι να πεί κανείς για τον Pinter;<br /><br />Καλύτερα από όλους τα λέει μόνος του στη δάλεξη που έδωσε για την απονομή του βραβείου Nobel. Ήταν άρρωστος, την έστειλε με video, που μπορείτε να δείτε στο προηγούμενο post.<br /><br />Το κέιμενο της διάλεξης θα το βρέιτε <a href="http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2005/pinter-lecture-e.html">εδώ.</a><br /><br />Καλό σου ταξίδι Harold.<br /><br />Ευχαριστούμε για το βάρος που βάσταξες όσο ήσουν εδώ και που θα βαστάς ακόμα και φευγάτος.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-74759494031356834612008-12-27T16:16:00.001+02:002008-12-27T16:17:59.008+02:00Good night, Harold Pinter<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/GY2Z27Y-HJE&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/GY2Z27Y-HJE&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-648680492334791702008-12-27T07:25:00.000+02:002008-12-27T07:26:45.122+02:00Οι Γυναίκες στην Τέχνη<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nUDIoN-_Hxs&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/nUDIoN-_Hxs&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-70915256071146279272008-12-27T06:57:00.001+02:002008-12-27T06:59:41.059+02:00La Memoria, Pablo NerudaLa memoria<br /><br />Πρέπει να τα θυμάμαι όλα<br />να παρακολουθώ κάθε φυλλαράκι, τα νήματα<br />μπερδεμένων γεγονότων,<br />τα σπίτια, πόντο πόντο<br />τις μακρινές γραμμές του τραίνου<br />το σημαδεμένο πρόσωπο του πόνου.<br /><br />Μια τριανταφυλλιά αν πάρω λάθος<br />και μπερδέψω την νύχτα με λαγό<br />ή ακόμα αν χαλάσω της μνήμης μου<br />ένα ολάκερο τείχος<br />πρέπει να φτιάξω αποξαρχής, τον αέρα<br />τον ατμό, το χώμα, τα φύλλα,<br />τα μαλλιά ως και τα τούβλα ακόμη,<br />και τ’ αγκάθια που με τρύπησαν,<br />την ταχύτητα της διαφυγής.<br /><br />Συμπαθάτε τον τον ποιητή.<br /><br />Πάντα ξεχνούσα γρήγορα<br />και σ’ αυτά τα χέρια τα δικά μου<br />το άπιαστο κρατούσα μοναχά<br />των πιο άσχετων πραγμάτων<br />που θα μπορούσαν μαζί να συγκριθούν<br />μοναχά αν δεν υπήρχαν διόλου.<br /><br />Σαν άρωμα ήταν ο καπνός<br />και σαν καπνός ήταν το άρωμα<br />το δέρμα του κορμιού καθώς κοιμάται<br />κι’ απ’ τα φιλιά μου ξυπνά<br />αλλά μη με ρωτήσετε τη μέρα<br />ή το όνομα αυτών που ονειρεύτηκα.<br />Δεν το μπορώ να μετρήσω το δρόμο<br />που μπορεί και χώρα να μη έχει<br />ή την αλήθεια που άλλαξε<br />κι’ ίσως ξεθώριασε η μέρα<br />κι’ έγινε ένα φώς απατηλό<br />σαν πυγολαμπίδα μέσ’ τη νύχτα.<br /><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;">Δεύτερη Γραφή: Αλ. Αλεξάνδρου</span><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-3873582261664257672008-12-27T06:41:00.009+02:002009-10-29T19:45:23.380+02:00Ο Θείος Όμηρος είναι και μεγάλος ερωτικός Ποιητής<span style="font-size: 180%;"><span style="font-weight: bold;"><span style="background-color: white;"></span>Aλέξανδρος σε καλεί...</span></span><br />
<br />
<div style="color: #6600cc; font-style: italic; text-align: right;">"δεύρ ίθ· Aλέξανδρος σε καλεί οίκον δε νέεεσθαι<br />
κείνος ό γ' εν θαλάμω και δινωτοίσι λέχεσσι<br />
κάλλεϊ τε στίλβων και είμασιν· ουδέ φαίης<br />
ανδρί μαχεσσάμενον τόν γ' ελθείν, αλλά χορόν δέ<br />
έρχεσθ', ηέ χοροίο νέον λήγοντα καθίζειν."<br />
(Iλιάδα Γ 390-394)<br />
</div><span style="color: black;">Έλα, έλα</span><br />
O Aλέξανδρος είναι που σε φωνάζει<br />
O Aλέξανδρος που σε καλεί<br />
Σε θέλει να πάς στο σπίτι<br />
Kοντά του<br />
Στην κάμαρη είναι<br />
Στο μεγάλο το κρεββάτι<br />
Kι' αστράφτει<br />
Aστράφτει απ' ομορφιά μέσ' στα σκεπάσματα<br />
<div style="text-align: right;"><i style="color: blue;">ουδέ φαίηςανδρί μαχεσσάμενον τόν γ' ελθείν,</i> <br />
</div>Oύτε κάν θα τόλεγες<br />
Πώς είναι άντρας που γύρισε απο μάχη<br />
<div style="background-color: white; text-align: right;"><i style="color: blue;">αλλά χορόν δέέρχεσθ', ηέ χοροίο νέον λήγοντα καθίζειν.</i> <br />
</div><div style="background-color: white;">Θάλεγες για χορό ετοιμάζεται<br />
</div>κι' ίσως πάλι από χορό που μόλις τέλειωσε<br />
αποσταίνει."<br />
<br />
Ελα, έλα<br />
Eγώ σε καλώ<br />
Eγώ σε φωνάζω<br />
Eγώ σε καλώ<br />
Nαρθείς στο σπίτι, σε καλώ<br />
Στο σπίτι έλα<br />
Στο σπίτι ναρθείς<br />
<br />
Ελα, έλα<br />
Eγώ είμαι<br />
Eγώ που σε καλώ !<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;"> <span style="color: #6600cc;">ου γάρ πώ ποτέ μ' ώδε γ' έρως φρένας αμφεκάλυψε</span></span><br />
</div>Ποτέ ποτέ δεν μούχε πάρει έτσι<br />
τα μυαλά<br />
ο έρωτας<br />
<div style="color: blue; text-align: right;"><i>ούδ' ότε σε πρώτον εμίγην φιλότητι και ευνή</i><br />
</div>ούτε όταν την πρώτη φορά<br />
σ' έσμιξα στο κρεββάτι.<br />
<div style="text-align: right;"><span style="color: #6600cc; font-style: italic;">ώς σέο νύν έραμαι και μέ γλυκύς ίμερος αίρει.</span><br />
</div>όσο τώρα σ' αγαπώ<br />
και με σηκώνει<br />
γλυκός πόθος.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><span style="color: #333399; font-style: italic;">Αλλ' άγε δη φιλότητι τραποίομεν ευνηθέντε·</span><br />
</div>Ελα<br />
να σμίξουμε<br />
ν' αφεθούμε<br />
στο κρεββάτι<br />
του έρωτα.<br />
Ελα<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;"> <span style="color: #333399;">Η ρα, και άρχε λέχος δέ κιών· άμα δ' είπετ' άκοιτις.</span></span><br />
</div><span style="color: black;">αυτά, αυτά της είπε</span><br />
κι' έκαμε να πάει πρός το κρεββάτι<br />
κι' εκείνη ακολούθησε<br />
η ομόκοιτη<br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;"> <span style="color: #333399;">Tώ μεν αρ' εν τρητοίσι κατεύνασθεν λεχέεσιν</span></span><br />
</div>και ξάπλωσαν μαζί<br />
στ' όμορφο<br />
ξύλινο<br />
κρεββάτι.<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-style: italic;">Αλ.Αλεξάνδρου</span><br />
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-91534547809898668342008-11-30T01:37:00.000+02:002008-11-30T01:38:44.003+02:00"Poema 1", Pablo Neruda - Vicente Monera<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/NXNCuirpjN8&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/NXNCuirpjN8&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-42253548834613517672008-11-30T00:38:00.005+02:002008-11-30T01:06:51.173+02:00Ποίηση, Pablo Neruda<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/STHHztlcs4I/AAAAAAAAAJQ/W3sRy0Sz-v4/s1600-h/home_neruda_04.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 252px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/STHHztlcs4I/AAAAAAAAAJQ/W3sRy0Sz-v4/s320/home_neruda_04.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5274216329851483010" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/STHK3tfQK4I/AAAAAAAAAJw/u48bTkZCVbA/s1600-h/neruda_signature.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 157px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/STHK3tfQK4I/AAAAAAAAAJw/u48bTkZCVbA/s200/neruda_signature.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5274219697079856002" border="0" /></a><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204); font-weight: bold;font-size:130%;" ><br /><br />Ποίηση</span><div style="text-align: right; color: rgb(102, 0, 204);">Poesia<br />Memorial de Isla Negra (1964)<br />Pablo Neruda<br /></div><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" ><br />Τότε θάταν …. Ήρθε η ποίηση</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >να με βρει. Δεν ξέρω, δεν ξέρω από πού</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ήρθε, απ’ το χειμώνα ή απ’ το ποτάμι.</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Δεν ξέρω πως ή πότε</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όχι, όχι δεν ήταν φωνές, δεν ήταν </span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >λέξεις ούτε σιωπές</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >αλλά σ’ ένα δρομάκι μ’ αρπάξανε</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >τα κλαδιά της νύχτας</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >έξαφνα από τους άλλους</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >μέσα σε βίαιες φωτιές</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ή όταν γυρίζοντας μονάχος</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >και πρόσωπο δεν είχα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >νά τότε μ’ άγγιξε.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Δεν ήξερα τι να πω, το στόμα μου</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >άμαθο </span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >από ονόματα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >τα μάτια μου τυφλά</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ώσπου κάτι αρχίνισε μέσα μου</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >πυρετός τάχα, ή ξεχασμένα φτερά</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >και πήρα το δρόμο μονάχος</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >αποκρυπτογραφώντας </span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >εκείνη τη φωτιά</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >κι έγραψα την πρώτη μου θολή γραμμή</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >θολή, χωρίς νόημα, καθαρή</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ανοησία</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >καθαρή σοφία</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >κάποιου που δεν ξέρει τίποτα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >και ξάφνου είδα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >τους ουρανούς</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ξεκλείδωτους</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >κι ορθάνοιχτους.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Πλανήτες</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >φυτείες ανεμίζοντας,</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >διάτρητο το σκοτάδι</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >γεμάτο</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >φλόγες, φτερά, φυτά</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >την ανεμόεσσα νύχτα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >το σύμπαν.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Κι’ εγώ ο τόσος δα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >μεθυσμένος με το αχανές όλο άστρα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >διάστημα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >και’ εικόνα και ομοιώσιν </span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >του μυστηρίου,</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ένοιωσα νάμαι καθαρό ένα κομμάτι</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >της αβύσσου,</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >κύλησα με τα’ άστρα</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >η καρδιά μου αφέθηκε στον άνεμο.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;"><span style="color: rgb(102, 51, 255);font-size:130%;" ><span style="font-style: italic;">Μεταγραφή: Αλ.Αλεξάνδρου</span></span></span><br /><span style="font-size:130%;"></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-91582353611944074292008-11-20T12:59:00.015+02:002008-11-25T16:19:16.132+02:00Αργοπεθαίνει...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSwAOI8AdwI/AAAAAAAAAI8/k99WnoP1yao/s1600-h/neruda.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 221px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSwAOI8AdwI/AAAAAAAAAI8/k99WnoP1yao/s320/neruda.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272589506661349122" border="0" /></a> <span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθει</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ας,<br />επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρο</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >μές,<br />όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,<br />όποιος δεν</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > διακινδινεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα </span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >του,<br />όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.</span><br /><div class="post-body entry-content"><p><span style="font-size:130%;"><br /></span></p><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά ση</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >μεία στο ``ι`` </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > κάνουν να λάμπουν τα μάτια, </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >που μετατρέπουν έ</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >να χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >που κάνουν την</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τρα</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >πέζι,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >του, </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >οποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > την αβεβαιότητα,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >για να κυνηγήσει ένα όνειρο, </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ό</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > συμβουλές.</span><p><span style="font-size:130%;"><br /></span></p><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος δεν δια</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >βάζει, όποιος δεν ακούει μουσική,<br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος δεν βρί</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >σκει σαγήνη στον εαυτό του.</span><p><span style="font-size:130%;"><br /></span></p><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον ερωτά του,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > </span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όποιος</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύ</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >χη του </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >ή για την ασταμάτητη βροχή.</span><p><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >πριν την αρχίσει,όποιος δεν ρωτά για πραγματά</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >που δεν γνωρίζει.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span></p><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Αποφευγούμε το θάνατο σε μικρές δόσεις,</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >όταν</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη </span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >από</span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" > το απλό γεγονός της αναπνοής.</span><p><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Μόνο η ενθέρμη υπομονή θα οδηγήσει</span><span style="font-size:130%;"><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Στην επίτευξη μιας λαμπρής επιτυχίας.</span><span style="font-size:130%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" >Pablo Neruda</span><br /><br />Μετάφραση του Βασίλη Χατζηγιάννη<br />από Ιταλική δημοσίευση αναφέρει το free περιοδικό<br />‘‘Κηρήθρες με αφορμή το βιβλίο’’απ’όπου το αντέγραψα !!</p><p><br /></p><p><span style="font-style: italic;">ΥΓ. Κι' εγώ με τη σειρά μου το αντέγραψα απο τον </span><a style="font-style: italic;" href="http://homonavigatus.blogspot.com/">homonavigatus</a></p><p><span style="font-style: italic;">ΥΓ2. Free λογοτεχνικό περιοδικό δεν είχα ξανακούσει. Εψαξα λίγο και βρήκα ότι το λογοτεχνικό περιοδικό "ΚΗΡΗΘΡΕΣ" εκδίδεται στα Τρίκαλα από το ομώνυμο βιβλιοπωλειο, και μπορείτε να το χαρείτε ολοκληρο. Εξαιρετική προσπάθεια και συγχαρητήρια. Είναι διαθέσιμο online σε pdf. Δέστε το</span><a style="font-style: italic;" href="http://www.kirithres.gr/emagazino.asp"> link.</a><br /></p></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-34333692163127867952008-11-20T11:31:00.006+02:002008-11-20T12:21:46.764+02:00Ο Έλληνας BloggerΑνδρας, ανώτερης μόρφωσης, μισθωτός ή φοιτητής, με ενδιαφέρον για την πολιτική και δυσαρεστημένος από τη λειτουργία της Δημοκρατίας, ο μέσος Ελληνας blogger.<br /><h4 style="font-weight: normal;">Ανδρες (74%), ηλικίας 25-44 ετών (66%), ανώτερης μόρφωσης (68%), μάλλον εξασφαλισμένοι κοινωνικά (39%), μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα (30%) και φοιτητές (14%), με ενδιαφέρον για την πολιτική (76%), αλλά δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της δημοκρατίας (85%) και την ποιότητα της πολιτικής ενημέρωσης (91%), συνιστούν τον βασικό κορμό των «μπλόγκερ» στην Ελλάδα. </h4><p>Οι διαπιστώσεις προκύπτουν από την πρώτη σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από το περιοδικό «Μonthly Review» και τη V-PRC, με δείγμα 773 διαχειριστές μπλογκ, το 24% των οποίων βρίσκει σημείο κομματικής αναφοράς στον ΣΥΡΙΖΑ, το 9% στο ΠΑΣΟΚ, μόλις το 7% στη ΝΔ, το 6% στους Οικολόγους - Πράσινους, το 5% στο ΚΚΕ, το 2% στον ΛΑΟΣ, ενώ το 32% σε... κανένα. </p> <p>To 90% δηλώνει συχνή χρήση των ΜΜΕ, ενώ το 91% σερφάρει (καθημερινά) στο Ιντερνετ, το 47% ακούει ραδιόφωνο, το 37% διαβάζει εφημερίδα, ενώ το 31% βλέπει τηλεόραση. </p> <p>Οι «μπλόγκερ» προτιμούν για την ενημέρωσή τους την «Ελευθεροτυπία» (27%), την «Καθημερινή» (15%), το «Βήμα» (10%), τα «Νέα» (9%), το «Εθνος» (3%) και τον «Ελεύθερο Τύπο» (3%). Με μεγαλύτερη συχνότητα ενημερώνονται από τη ΝΕΤ (29%), το Mega (23%), τον ΣΚΑΪ (19%), τον Alpha (4%) και το Alter (4%). </p> <p>Γιατί «μπλογκάρουν» όμως τόσοι Ελληνες; Το «μπλόγκινγκ» αποτελεί α) τρόπο έκφρασης, β) μορφή πολιτικής συμμετοχής και γ) χώρο δημοσιοποίησης ιδεών και «προσωπικών» απόψεων. Εμφανίζεται να υποκαθιστά την «παλαιότερη» συμμετοχική πρακτική της κομματικής (πολιτικής) στράτευσης, από μεγάλο δε μέρος του πληθυσμού (44%) εκφράζεται η άποψη ότι τα μπλογκ έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό της χώρας. Πιστεύεται, επίσης, ότι στο μέλλον θα έχουν τη δύναμη να προκαλούν κοινωνικές κινητοποιήσεις (34%) και να αποτελούν το κύριο μέσο αντικειμενικής πολιτικής ενημέρωσης (21%). </p> <p>Το περιεχόμενο των μπλογκ συμβαδίζει και με τα κίνητρα των «μπλόγκερ»: Το 76% υποστηρίζει ότι ο κύριος λόγος δημιουργίας τους ήταν «για να εκφράσουν τις απόψεις τους», το 45% «για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους», ενώ το 21% «για ψυχαγωγία». Αντίθετα, το 28% «για να κινητοποιήσουν τους άλλους σε κάποιες δραστηριότητες», το 25% «για να επηρεάσουν τον τρόπο σκέψης κάποιων ανθρώπων» και το 20% «για να μοιράζονται τις γνώσεις τους».</p> <p><strong>ΜΕ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΤΟ 52%<br /></strong>Το 35% διαφωνεί ότι πρέπει να είναι απαραιτήτως ανώνυμα τα σχόλια στα μπλογκ, «επειδή με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η ελευθερία έκφρασης». Το 52% χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, το 32% το πραγματικό τους όνομα και το 16% και τα δύο. Το 21% θεωρεί ότι τα σχόλια... σηκώνουν μήνυση και το 53% όχι. Το 64% πιστεύουν ότι οι περισσότερες απόψεις είναι αληθινές και το 94% ότι τηρείται η δεοντολογία.</p><p><br /></p><p>(Από το ΕΘΝΟΣ 20/11/2008, Δέστε το άρθρο <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11429&subid=2&tag=8777&pubid=1874822#">εδώ.</a>)</p><p>Δέστε πιό αναλυτικά τα αποτελέσματα της έρευνας <a href="http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/periodiko/arxeio/article_fullstory_html?obj_path=docrep/docs/arthra/MR47_erevna_FS/gr/html/index">εδώ.</a></p><p>Ολόκληρο το τευχος του περιοδικού Monthly Review αφιερωμένο στο Blogging και στις πολιτικές του διαστασεις. Σταχυολογώ απο τα ενδιαφέροντα περιεχόμενα του τεύχους Νοε 2008:<br /></p><a href="http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/periodiko/arxeio/article_fullstory_html?obj_path=docrep/docs/arthra/MR47_erevna_FS/gr/html/index">Η πολιτική κουλτούρα των μπλογκ</a> έρευνα του <i>Monthly Review</i><br />επεξεργασία στοιχείων από τη VPRC<br /><br /><a href="http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/periodiko/arxeio/article_fullstory_html?obj_path=docrep/docs/arthra/MR47_Kleiner_Wyrick_FS/gr/html/index">Περίφρακτος χώρος πληροφορίας 2.0</a> των ΝΤΜΥΤΡΙ ΚΛΑΪΝΕΡ & ΜΠΡΑΪΑΝ ΟΥΑΫΡΙΚ<br /><br />Τα μπλογκ στην Ελλάδα του 2008<br />Πολιτική κουλτούρα και νέος δημόσιος χώρος του ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ<br /><br />Η πολιτική κουλτούρα των μπλογκ του ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΩΡΑΦΑ<br /><br />Δημόσιοι Διανοούμενοι 2.0 του ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΡΕΖΝΕΡ<br /><br />Η διαδικτυακή κοινωνική δικτύωση ως συμμετοχική επιτήρηση του ΑΝΤΕΡΣ ΑΛΜΠΡΕΧΤΣΛΟΥΝΤ<br /><br />Πρακτικές προσλήψεων στην ψηφιακή εποχή των ΝΤΑΪΑΝ ΚΟΥΤΥ & ΝΤΕΗΝΑ ΜΠΟΫΝΤ<br /><br />Copyfarleft και Copyjustright των ΝΤΜΥΤΡΙ ΚΛΑΪΝΕΡ, StefanMz, nonrival<br /><br />Λεπτομέρειες στο <a href="http://MonthlyReview.gr">MonthlyReview.gr</a><br /><br /><p><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-59317514181161684302008-11-20T10:57:00.004+02:002008-11-20T11:12:43.499+02:00Megaron.gr, όπως Microsoft!!!Επισκέφθηκα πρόσφατα το site του Μεγάρου Μουσικής.<br />Φυσικά χρησιμοποίησα τον firefox. Αλλά το site του Μεγάρου είναι σχεδιασμένο μόνο για Ιnternet Explorer της Microsoft. Πέρα από τις ιστορίες περί μονοπωλίου της Microsoft το γεγονός είναι ότι οι υπευθυνοι του Μεγάρου κλεινουν την πόρτα στο 20% των επισκεπτών τους. (περίπου τόσο είναι το μερίδιο του firefox στην Ελλάδα.) Χώρια βέβαια την ελλειπή, τσιγγούνικη πληροφόρηση. Μήτε ολόκληρο το πρόγραμμα σε pdf δεν καταδέχτηκαν να βάλλουν. (Έχουν μία σύντομη ελλειπή έκδοση μόνο.)<br /><br />Η αξίωση του Μεγάρου να κατέχει μία τόσο σημαντική θέση στα πολιτιστικά δρώμενα, πρέπει να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη ανοιχτή επικοινωνία, και όχι από μία λογική κλειστής δημόσιας υπηρεσίας. Οι καλλιτεχνικές διαθέσεις των κατασκευαστών του, έφαγαν δυστυχώς την ουσία.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-71534385084195416402008-11-20T10:32:00.004+02:002008-11-20T10:57:09.386+02:00Ξεκινά τη λειτουργία της η Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη<span class="bowsTitle">Εμπνευσμένη από την προσπάθεια της αρχαίας Αλεξάνδρειας να συγκεντρώσει τη γνώση όλου του κόσμου, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκινά τη λειτουργία της ψηφιακής βιβλιοθήκης Europeana, τη δικτυακή επιτομή της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.</span><br /><br /><img src="http://sup.kathimerini.gr/kathnews/photos/19-11-08/19-11-08_256854_1.jpg" align="left" border="0" hspace="4" vspace="1" width="250" /> <p>Με τη χρήση της υψηλής τεχνολογίας, η Ε.Ε. επιδιώκει να συγκεντρώσει εκατομμύρια ψηφιακά αντικείμενα, από φιλμ και φωτογραφίες μέχρι χάρτες, εφημερίδες και φυσικά, βιβλία. Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της, οι χρήστες θα μπορούν να βρουν μεγάλα λογοτεχνικά έργα, όπως η «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, ή τα χειρόγραφα διάσημων συνθετών, μεταξύ των οποίων και ο Μπετόβεν.</p><p>To Ίντερνετ και οι τεχνικές ψηφιοποίησης «θα δώσουν τη δυνατότητα σε ένα Τσέχο φοιτητή να κάνει έρευνα στη Βρετανική βιβλιοθήκη χωρίς να χρειάζεται να μεταβεί στο Λονδίνο, ή σε ένα Ιρλανδό λάτρη της τέχνης να δει από κοντά τη Μόνα Λίζα χωρίς να περιμένει στην ουρά στον Λούβρο», δήλωσε η Βίβιαν Ρέντιγκ, Ευρωπαία Επίτροπος για την Κοινωνία της Πληροφορίας.</p><p>Η Europeana είναι μια ευκαιρία για μεγαλύτερη προβολή «όλων των θησαυρών που βρίσκονται κρυμμένοι στις βιβλιοθήκες μας, τα μουσεία και τα εθνικά αρχεία» εξήγησε η Ρέντιγκ, και «να συγκρίνει αριστουργήματα που μέχρι σήμερα βρισκόταν σκορπισμένα στις τέσσερις γωνιές της υφηλίου».</p><p>(Από την Καθημερινή 20/11/2008, Διαβάστε περισσότερα <a href="http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_19/11/2008_256854">εδώ.</a>)</p><p>Επισκεφθείτε την europeana sto<a href="http://www.europeana.eu/"> link</a>.</p><p>Μήπως ήρθε ο καιρός να δείξει και η Ευρώπη την πλουσιότατη πολιτιστική της κληρονομιά, που αποτελεί και την δυναμή της;</p><p>Για να δούμε πώς θα συμβάλλει και η Ελλάδα σε αυτό το εγχείρημα. Και όταν λέμε Ελλάδα δεν εννοούμε βέβαια το κράτος, αλλά κάθε φορέα η πρόσωπο που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα με τον πολιτισμό. (πχ. Μουσείο Μπενάκη, Ελληνικό Λογοτεχνικό Ιστορικο Αρχείο, Μεγαρο Μουσικής, Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, τα Μουσεία μας, Εθνική Πινακοθήκη, Ακαδημία, Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικης Τραπέζης, και, και και...)</p><p>Για να πούμε την αλήθεια δεν ελπίζω και πολλά. Εμείς ασχολούμαστε με το Βατοπέδιο!</p><p>A! και μία λεπτομέρεια: Ολόκληρη η europeana ξεκίνησε με προσωπικό 14 άτομα!!! Ναι, δεν διαβάσατε λάθος δεκατέσσερα άτομα, όταν το in.gr του ΔΟΛ ξεκίνησε με 200!!! Δεν χρειάζονται ούτε πολλοί πόροι, ούτε πολύπλοκη οργάνωση. Ιδέες, απόφαση, σχέδιο και μερικοί τρελλοί για να το βάλλουν μπροστά.<br /></p><p><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-13621564337054606432008-11-18T22:40:00.008+02:002008-11-30T01:52:58.435+02:00Για την ποίησηΣτις προηγούμενες δημοσιεύσεις σταχυολόγησα κάποιες απόψεις για την ποίηση απο δημοσιεύματα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Το έκανα κυρίως γιατί οι απόψεις προέρχονται από ποιητές αλλά και από τον βαθύ μελετητή και δάσκαλο Δ.Ν.Μαρωνίτη.<br /><br />Προτιμώ ωστόσο να μένω σε αυτό που περιέγραψε ο Ελύτης:<br /><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-family:times new roman;font-size:130%;" ><span style="font-style: italic;">"Με σοφία και θάρρος. Picasso και Laurens. Να πατήσουμε πάνω στην Ψυχολογία, στην Πολιτική, στην Κοινωνιολογία, ηλιοκαμένοι, μ' ένα σκέτο άσπρο πουκάμισο."</span></span><br /><br />ή πάλι:<br /><br /><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" ><span style="font-style: italic;"><span style="color: rgb(102, 51, 255);">"Ονειρεύομαι μιάν επανάσταση απο το μέρος του κακού και των πολέμων σαν αυτή που έκανε, από το μέρος του σκιόφωτος και των αποχρώσεων, ο Matisse."</span><br /><br /></span></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:130%;"><span style="font-style: italic;"><span style="font-family:times new roman;">(Τα Ετεροθαλή, Ικαρος 1974)</span><br /><br /></span></span><div style="text-align: left;"><span style=";font-family:times new roman;font-size:130%;" ><span>Πιό γήινα θα συμφωνούσα με τον Ντίνο Σιώτη:</span></span><br /><br /><span style="color: rgb(102, 51, 255);font-family:times new roman;font-size:130%;" ><span style="font-style: italic;" class="article">"Σε μια εποχή που «τα πιο πολλά ποιητικά βιβλία δεν μπορείς ούτε καν να τα χαρίσεις» και που οι ποιητές είναι πιο πολλοί απ' τους αναγνώστες, γιατί ν' ασχοληθεί κανείς σοβαρά με την ποίηση; Μα γιατί η ποίηση, όταν δεν είναι εγκεφαλική και δύσκολη, μας οδηγεί στον κόσμο των ανθρώπινων συναισθημάτων, μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας και μας δείχνει τον ανθρώπινο πόνο απ' τον οποίο υπάρχει περίσσευμα στον πλανήτη μας. Ακόμη, η ποίηση έχει τη δύναμη να μας δείξει το μέλλον, τα μονοπάτια του οποίου σε όλον τον κόσμο ανακαλύπτονται και εφευρίσκονται εκ νέου. </span><span style="font-style: italic;">"</span></span><br /><br />Εξ' άλλου όπως μας είπε ο Αριστοτέλης στην ΠΟΙΗΤΙΚΗ ο ποιητής είναι ποιητής των μύθων, όχι των λόγων.<br /><br />Αυτά προσώρας. Θα επανέλθουμε.<br /><span class="article" style="font-family:times new roman;"></span></div><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-74237602074353568162008-11-18T20:52:00.016+02:002008-11-18T22:33:50.594+02:00Τρία ενδιαφέροντα άρθρα του Δ.Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗ για την Ποίηση και την ποιητική<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMmplGVznI/AAAAAAAAAI0/HeyvZ3l-xis/s1600-h/maronitis.gif"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 92px; height: 56px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMmplGVznI/AAAAAAAAAI0/HeyvZ3l-xis/s320/maronitis.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270098484728811122" border="0" /></a><br /><span style="font-size:100%;">Με αφορμή την έκδοση του εξαμηνιαίου περιοδικού "ΠΟΙΗΤΙΚΗ" που διευθύνει ο Χάρης Βλαβιανός (Εκδόσεις Πατάκη) Ο Δ.Ν.Μαρωνίτης γράφει στο Βήμα της Κυριακής τρία ενδιαφέροντα σημειώματα για την ποιητική και την ποίηση.</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);font-family:times new roman;font-size:100%;" ><br /><br /><span style="font-size:130%;">Διαβάστε τα στα παρακάτω links.</span></span><span style="font-size:100%;"><br /><br /><a href="http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15478&m=A56&aa=1">Ποίηση και ποιητική</a></span><span style="font-size:100%;"><a href="http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15484&m=A56&aa=1"> </a><br /><a href="http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15484&m=A56&aa=1">Ποίηση και ποιητική(2)</a></span><span style="font-size:100%;"><br /><a href="http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15495&m=A56&aa=1"> Περί ποιήσεως (3)</a><br /><br /><br /></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-82507559349004756102008-11-18T20:23:00.003+02:002008-11-25T16:03:46.120+02:00Εικονογραφείται το Ποιήμα; Η εικόνα και ο λόγος, ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMJPYpjVcI/AAAAAAAAAIE/72NF_eTJ1zg/s1600-h/psychopaidis.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 242px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMJPYpjVcI/AAAAAAAAAIE/72NF_eTJ1zg/s320/psychopaidis.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270066148873033154" border="0" /></a><br /><p> Η ροή της ποίησης και αυτή της ζωγραφικής είναι σαν δύο ανυπότακτα ποτάμια που τρέχουν παράλληλα, το κάθε ένα με τα δικά του νερά, τις δικές του πηγές, που όμως συνδέονται στο βάθος της γης και βγαίνουν από ένα κοινό έγκατο. </p><p> Οταν η ζωγραφική συνομιλεί με την ποίηση δεν υποτάσσεται σ' αυτήν. Διατρέχει μαζί μ' αυτήν και παράλληλα μ' αυτήν σε διαφορετικές διαδρομές έναν κοινό εκφραστικό τόπο με κοινούς στόχους και με το βλέμμα στραμμένο η μια στην άλλη. </p><p> Στην ώσμωση των τεχνών η ζωγραφική και η ποίηση διαφυλάσσουν τον ιδιαίτερο λόγο τους, τη γραμματική και το συντακτικό τους, τη δική τους γλώσσα. Δεν εικονογραφούν ούτε μεταφράζουν η μια την άλλη σε προφανείς εικόνες συμβατικής πίστης. </p><p> Συναντώνται αντίθετα σε μια αυθόρμητη, σχεδόν λαθραία συνάντηση όπου ονομάζουν και επικυρώνουν τις διαφορές τους, μήπως και μπορέσουν να γνωριστούν καλύτερα, ίσως και ο μόνος τρόπος να γνωριστούνε πραγματικά. Και όσο περισσότερο ζωγραφική και ποίηση είναι ο αυθεντικός εαυτός τους τόσο περισσότερο μπορούν να κατανοήσουν η μια την άλλη και και να καταγράψουν το βαθύτερο ψυχικό τοπίο, τον κοινό τόπο που τους συνδέει και που μέσα του άνθησαν. </p><p> Κάθε τέχνη είναι ταυτόσημη με τα δικά της μέσα και είναι ενδεικτική των μέσων της, και μόνο μέσω αυτών αναδεικνύει και τις επιρροές της, τις συμπάθειές της, τις εκλεκτικές της συγγένειες, το γενεαλογικό της δάσος, την ιδιαίτερη, βαθύτερη αλήθεια της. </p><p> Συνοδοιπόροι σε δύσβατους, παράλληλους δρόμους η εικόνα και ο λόγος παλεύουν να λησμονήσουν ο ένας τον άλλον, για να μπορέσουν να ξαναβρεθούν και να γνωρίσουν τα πράγματα, τον κόσμο και τον εαυτό τους από την αρχή. Απαλλαγμένοι από τον καταναγκασμό της εικονογράφησης και της περιγραφής, ανιχνεύουν και αποκαλύπτουν ποιητική και εικαστική αδεία διαρκώς νέες γόνιμες προσμείξεις. </p><p> <b><i>Ο ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης «απέδωσε» ζωγραφικά ποιήματα της Κικής Δημουλά που διάλεξε ο ίδιος, στην έκδοση «Γιάννης Ψυχοπαίδης, Κική Δημουλά, Συνάντηση» (Ικαρος, 2007).</i></b></p><p><br /></p><p><b>Από </b><b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-5839817336215433932008-11-18T20:21:00.002+02:002008-11-18T20:37:13.518+02:00Είναι χρήσιμη η ποίηση σήμερα; Ποίηση και πολιτική, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMLTij5qxI/AAAAAAAAAIM/03STXKZ1BGY/s1600-h/veltsos.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 74px; height: 129px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMLTij5qxI/AAAAAAAAAIM/03STXKZ1BGY/s320/veltsos.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270068419276417810" border="0" /></a><br /><span class="article"><p> Γνωρίζω από χέρι (από το χέρι που γράφει ποίηση) τι είναι η πραγματικότητα χωρίς την εξαρθρωτική ενέργεια της ποίησης. Προτιμώ όμως να απαντήσω όχι με τα λόγια του Ρενέ Σαρ: «ο ποιητής είναι το μέρος του ανθρώπου που απειθεί στα υπολογισμένα σχέδια», αλλά με τον πολιτικό του συλλογισμό που «έβγαλε» τον Αλέξανδρο (ψευδώνυμο του Σαρ) στη Γαλλική Αντίσταση. Λέω λοιπόν πως η ποίηση χρησιμεύει στον αποπροσανατολισμό. Ο γάλλος φιλόσοφος Α. Μπαντιού το διατυπώνει ως εξής: «Η ποίηση χαράζει στις προσανατολισμένες αναπαραστάσεις της Ιστορίας μιαν αποπροσανατολίζουσα διαγώνιο». Ο Τσέλαν μιλάει για έναν «δρόμο του αδύνατου» που αποκαλεί Μεσημβρινό. </p><p> Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο αποπροσανατολισμός αυτός είναι κοινωνικά χρήσιμος (έχω πάντα κατά νου τη συγκυρία: την εξέγερση των φοιτητών). Η απάντησή μου είναι, ναι. Η ποίηση είναι χρήσιμη (ο όρος, υπενθυμίζω, μου φαίνεται καταχρηστικός παρότι παραπέμπει στον εμβληματικό στίχο του Χέλντερλιν). Και τούτο διότι η ποίηση νομιμοποιεί το ζητούμενο μιας «καλύτερης πολιτικής»: τη δικαιοσύνη και όχι αναγκαστικά την πολιτική ορθότητα. Εισάγει δηλαδή ό,τι η μεταπολιτική θα μπορούσε να αποκαλέσει «νομιμοποίηση διά της παραλογίας», ήτοι παραδοχή τού ότι στις κοινωνίες μας η πλειοψηφία και η συναίνεση ως κριτήρια επικύρωσης της νομιμότητας εμφανίζονται ως ανεπαρκή. Η ποίηση διαγωνίως διεμβολίζει τα αληθόσημα, προσθέτοντας ένα επιπλέον κύριο όνομα στην καθιερωμένη ονοματοθεσία: έστω, Σαίξπηρ. Υπ' αυτήν την έννοια βρίσκεται εγγύτερα στην αρχική κατάσταση των πραγμάτων. Αφήνει το πράγμα έκθετο, γυμνό. Μας τοποθετεί διαγωνίως ως προς την αντίθεση υποκειμένου - αντικειμένου καθαιρώντας συγχρόνως τον εαυτό της ως «υποκειμενική ποίηση» (Ρεμπώ) αλλά και ανάγοντας τον εαυτό της στο «ασύστατο» του πράγματος («πάνω στα ασύστατα να ακουμπήσουμε» όπως γράφει ο Τσέλαν). </p><p> Εάν η ποίηση μας δείχνει τι σημαίνει για την ποίηση «το ποίημα να απαλλαγεί από το ποίημα», εμείς κατ' αναλογίαν πρέπει να δείξουμε τι σημαίνει για την πολιτική η απαλλαγή της από την πολιτική.<br /></p><p><b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b></p></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-38485749882481921732008-11-18T20:19:00.003+02:002008-11-18T20:43:56.319+02:00Είναι χρήσιμη η ποίηση σήμερα; Χαράζεται βαθύτερα, ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMM5VGe2QI/AAAAAAAAAIs/utjXDY4K6dE/s1600-h/Patrikios_2.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 178px; height: 240px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMM5VGe2QI/AAAAAAAAAIs/utjXDY4K6dE/s320/Patrikios_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270070168010021122" border="0" /></a><br /><span class="article">Η ποίηση πάντα είχε, τουλάχιστον στις χώρες όπου απλώνεται ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ένα πολύ μικρότερο κοινό απ' ό,τι η μυθοπλαστική αφήγηση, κυρίως η μυθιστορηματική. Ισως όμως ο ποιητικός λόγος, χάρη στη συμπύκνωσή του, να χαράζεται βαθύτερα στη μνήμη του ακροατή ή του αναγνώστη, κι ακόμα ν' αντέχει περισσότερο στον χρόνο. Αλλά κι αν δεχτούμε πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, οι συνέπειες δεν θα ήσαν τρομερές. Γιατί οι διάφορες μορφές λόγου, παρά τις ιδιαιτερότητες ή και τους ανταγωνισμούς τους, δεν είναι χωρισμένες με σινικά τείχη. Βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία και ανταλλαγή ανάμεσά τους και όλες μαζί δημιουργούν την πολύτροπη εποποιία κάθε εποχής. Θα έλεγα ότι όπως το κόκκινο κρασί, το λευκό, το γλυκό, το αφρώδες ικανοποιούν διαφορετικές γευστικές ανάγκες αλλά όλα μαζί έχουν έναν κοινό γεννήτορα, το σταφύλι, έτσι και η ποίηση, η πρόζα, το θέατρο, το δοκίμιο ικανοποιούν διαφορετικές ανάγκες ακρόασης, ανάγνωσης ή θέασης, αλλά έχουν τον ίδιο κοινό γεννήτορα, τον λόγο.<br /><br /></span><b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-38111194121260073532008-11-18T20:17:00.003+02:002008-11-18T23:16:47.443+02:00Είναι χρήσιμη η ποίηση σήμερα; Φυσικότητα, όχι χρησιμότητα, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ<span class="article"><p> Οταν ρώτησαν τον άγγλο ποιητή <i>Samuel Johnson</i> (1709-1784) τι είναι ποίηση απάντησε: <i>«Είναι πιο εύκολο να πει κανείς τι δεν είναι.</i> <i>Ολοι ξέρουμε το φως αλλά είναι δύσκολο να πεις τι είναι»</i>. Οταν λέμε φως δεν εννοούμε ότι η ποίηση είναι κάτι το θεϊκό, αλλά ότι είναι ζωή. Αν είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να δώσεις τον ορισμό της ποίησης, πώς μπορείς να πεις αν είναι χρήσιμο το ον που την εξασκεί; Εξαρτάται βέβαια από την ιστορική περίοδο που συμπίπτει με τη δημιουργία. Αλλά τότε πώς υπάρχουν αιώνια ποιήματα; Εγώ, προσωπικά, έχω μια σχέση φυσικότητας με την ποίηση και όχι χρησιμότητας. Αναπνέω, ζω, γράφω. Από τις μεγαλύτερες χαρές είναι η στιγμή της δημιουργίας, άσχετα αν την επόμενη μέρα το δημιούργημα μπορεί να το πετάξω στα σκουπίδια. </p><p> Το κοινωνικό νόημα ή τι αντίκτυπο μπορεί να 'χει αυτό που γράφω, βέβαια μ' ενδιαφέρει, αλλά σ' ένα άλλο συνειδησιακό επίπεδο. Αισθάνομαι όμως, συγχρόνως, ότι αυτό δεν είναι της δικής μου δικαιοδοσίας. </p><p> Εγώ, όσο είμ' εδώ και μπορώ, δουλειά μου είναι να γράφω ποιήματα.<br /></p><p><b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b></p></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-15961448482254278122008-11-18T20:14:00.002+02:002008-11-18T20:42:38.689+02:00Είναι χρήσιμη η ποιήση σήμερα; Το ποίημα ως είδηση, ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMMlzAlnRI/AAAAAAAAAIk/n0ogDuh8LSs/s1600-h/DinosSiotis.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 200px; height: 231px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMMlzAlnRI/AAAAAAAAAIk/n0ogDuh8LSs/s320/DinosSiotis.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270069832440978706" border="0" /></a><br /><span class="article"><p> Απαξιωμένη για πολλές δεκαετίες ως το αγαπημένο χόμπι βιβλιοφάγων και ερευνητών, η ποίηση, με λίγα καλά μέτρα από την πολιτεία (να θεσπιστεί Η Εβδομάδα Ποίησης, η οποία θα ξεκινά στις 21 Μαρτίου κάθε έτους) και με λίγη καλή θέληση από κάποιους ειδήμονες, μπορεί να επανέλθει στη δημόσια συζήτηση και να κερδίσει την αγάπη του κοινού. Το είδαμε να συμβαίνει στην Αμερική τα τελευταία δέκα χρόνια, όπου τρεις δημόσιες εκδηλώσεις άλλαξαν άρδην την εικόνα της ποίησης και την έφεραν πιο κοντά στις μάζες: στην κηδεία της Τζάκι Κένεντι ακούστηκε η «Ιθάκη» του Καβάφη, στην ορκωμοσία του προέδρου Κλίντον τον Ιανουάριο του 1993 διάβασε ένα ποίημά της η Μάγια Αντζελο και στο καλωσόρισμα της τρίτης χιλιετίας στον Λευκό Οίκο τον Δεκέμβριο του 1999 τρεις δαφνοστεφείς ποιητές, οι Ρόμπερτ Πίνσκι, Ρόμπερτ Χάας και Ρίτα Ντόουβ, διάβασαν από ένα ποίημά τους. Αυτές οι τρεις εκδηλώσεις έλαβαν τεράστια δημοσιότητα επειδή μεταδόθηκαν ζωντανά από την τηλεόραση σε εθνικό δίκτυο, και εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ποίηση. </p><p> Ο Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς έγραψε ότι «είναι δύσκολο / να βγάλεις ειδήσεις απ' τα ποιήματα / ωστόσο οι άνθρωποι πεθαίνουν άθλια κάθε μέρα / εξαιτίας του τι δεν βρίσκουν εκεί». Την είδηση όμως μας τη δίνει ο Τσέσλαφ Μίλος, ο οποίος έγραψε ότι «ο σκοπός της ποίησης είναι να μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει κανείς ο εαυτός του», ενώ η Εϊντριαν Ριτς, συνεχίζοντας την άποψη του Σίλεϊ στο δοκίμιό του <i>Υπεράσπιση της ποίησης</i> ότι οι ποιητές είναι «οι παραγνωρισμένοι νομοθέτες του κόσμου», υποστηρίζει ότι «στους σκοτεινούς καιρούς μας χρειαζόμαστε την ποίηση περισσότερο από ποτέ». </p><p> Σε μια εποχή που «τα πιο πολλά ποιητικά βιβλία δεν μπορείς ούτε καν να τα χαρίσεις» και που οι ποιητές είναι πιο πολλοί απ' τους αναγνώστες, γιατί ν' ασχοληθεί κανείς σοβαρά με την ποίηση; Μα γιατί η ποίηση, όταν δεν είναι εγκεφαλική και δύσκολη, μας οδηγεί στον κόσμο των ανθρώπινων συναισθημάτων, μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας και μας δείχνει τον ανθρώπινο πόνο απ' τον οποίο υπάρχει περίσσευμα στον πλανήτη μας. Ακόμη, η ποίηση έχει τη δύναμη να μας δείξει το μέλλον, τα μονοπάτια του οποίου σε όλον τον κόσμο ανακαλύπτονται και εφευρίσκονται εκ νέου. <b><br /></b></p><p><b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b></p></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-905903024864700136.post-54458224416430676512008-11-18T20:10:00.005+02:002008-11-18T20:40:55.804+02:00Είναι χρήσιμη η ποίηση σήμερα; Ο ρόλος δεν έχει αλλάξει, ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMMJxKo46I/AAAAAAAAAIc/rjEj96acAtI/s1600-h/vagenas_nasos.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 197px; height: 294px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_ucsOud5uTJg/SSMMJxKo46I/AAAAAAAAAIc/rjEj96acAtI/s320/vagenas_nasos.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270069350909928354" border="0" /></a><br /><span class="article"><p> Το γεγονός ότι ο ποιητής σήμερα διαβάζεται και, απ' ό,τι φαίνεται, εκτιμάται λιγότερο απ' ό,τι σε παλαιότερες εποχές δεν σημαίνει ότι ο ρόλος του έχει αλλάξει, ότι η χρησιμότητά του είναι σήμερα μικρότερη. Διότι ο ρόλος του ποιητή, ο βασικός του ρόλος, είναι ο ίδιος σε κάθε εποχή: με το αίσθημα της πλήρωσης που προσφέρει ο αρμονικός κόσμος των ποιημάτων του τον οποίο δημιουργεί, ο ποιητής συνεισφέρει στην (έστω στιγμιαία, βαθιά όμως και δραστική) υπέρβαση ενός αισθήματος έλλειψης (ή απώλειας) μιας ιδανικής ψυχικής αρμονίας, στην απάλυνση ενός οντολογικού, θα έλεγα, αισθήματος πτώσης το οποίο προκαλεί στον άνθρωπο η αίσθηση της φθαρτότητάς του. Είναι η αναζήτηση αυτής της αρμονίας εκείνο το οποίο οδήγησε στη δημιουργία της τέχνης [που τα «φάρμακά» της, όπως γράφει ο Καβάφης, «κάμνουνε - για λίγο - να μη νοιώθεται η πληγή»]. </p><p> Σε αυτόν τον κύριο, και αδιάλειπτο, ρόλο του ποιητή προστίθενται ανάλογα με τα εκάστοτε κοινωνικά συμφραζόμενα, δηλαδή με τις ανάγκες και τις κατευθύνσεις της κάθε εποχής, δευτερεύοντες ρόλοι, που συχνά εμφανίζονται ως πρωτεύοντες επειδή - εσφαλμένα - κρίνονται περισσότερο χρήσιμοι, έτσι ώστε ο ποιητής να θεωρείται κατά καιρούς και προφήτης, ιεροφάντης, εθνικός βάρδος, η συνείδηση της κοινωνίας του κτλ. Είναι φανερό ότι οι συνθήκες της δικής μας εποχής δεν ευνοούν την ανάπτυξη κάποιου από αυτούς τους υποτιθεμένως πρωτεύοντες ρόλους, με αποτέλεσμα η χρησιμότητα του ποιητή να θεωρείται σήμερα μειωμένη.</p><p><br /></p><p>Από <b>Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04</b></p></span>Unknownnoreply@blogger.com0