Πρέπει να τα θυμάμαι όλα
να παρακολουθώ κάθε φυλλαράκι, τα νήματα
μπερδεμένων γεγονότων,
τα σπίτια, πόντο πόντο
τις μακρινές γραμμές του τραίνου
το σημαδεμένο πρόσωπο του πόνου.
Μια τριανταφυλλιά αν πάρω λάθος
και μπερδέψω την νύχτα με λαγό
ή ακόμα αν χαλάσω της μνήμης μου
ένα ολάκερο τείχος
πρέπει να φτιάξω αποξαρχής, τον αέρα
τον ατμό, το χώμα, τα φύλλα,
τα μαλλιά ως και τα τούβλα ακόμη,
και τ’ αγκάθια που με τρύπησαν,
την ταχύτητα της διαφυγής.
Συμπαθάτε τον τον ποιητή.
Πάντα ξεχνούσα γρήγορα
και σ’ αυτά τα χέρια τα δικά μου
το άπιαστο κρατούσα μοναχά
των πιο άσχετων πραγμάτων
που θα μπορούσαν μαζί να συγκριθούν
μοναχά αν δεν υπήρχαν διόλου.
Σαν άρωμα ήταν ο καπνός
και σαν καπνός ήταν το άρωμα
το δέρμα του κορμιού καθώς κοιμάται
κι’ απ’ τα φιλιά μου ξυπνά
αλλά μη με ρωτήσετε τη μέρα
ή το όνομα αυτών που ονειρεύτηκα.
Δεν το μπορώ να μετρήσω το δρόμο
που μπορεί και χώρα να μη έχει
ή την αλήθεια που άλλαξε
κι’ ίσως ξεθώριασε η μέρα
κι’ έγινε ένα φώς απατηλό
σαν πυγολαμπίδα μέσ’ τη νύχτα.
Δεύτερη Γραφή: Αλ. Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου