Γιατί τα ηλιοτρόπια στρέφουν όλα μαζι πρός τον ήλιο. Σε αυτό που δίνει ζωή. Καιρός να ηλιοτροπίσουμε να δούμε αυτά τα θαυμαστά που είναι κάτω από την μύτη μας. Ίσως άν ονειρευτούμε αρκετά και μαζί, αν πόυμε ότι θέλουμε κάτι και το θέλουμε πολύ- μα παρα πολύ- τότε ίσως κάτι μπορεί να γίνει αφού βρούμε βέβαια και το πώς. Και θέλει δουλειά και θέλει και τόλμη και κέφι και όρεξη να δούμε όχι το στραβό μα το καλό αυτό που μας ζωογονεί και να το απλώσουμε πέρα περα στη μικρή ζωή μας.
Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007
Χαρο-Καμμένοι
Χαρο-καμμένοι όλοι μας κι ούτε μια συγνώμη την στιγμή της οδύνης και του πένθους
Νάμαστε καλά να τους θυμόμαστε τους νεκρούς μας,
μα πιό πολύ αυτούς που δεν την κάνανε τη δουλειά τους.
Έτσι σαν στον Πέρση εκείνο μονάρχη κάποιος να μας το θυμίζει
Δέσποτα μέμνησο των Αθηναίων
Γιατί καλέ μου, εμείς
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου