Οταν ρώτησαν τον άγγλο ποιητή Samuel Johnson (1709-1784) τι είναι ποίηση απάντησε: «Είναι πιο εύκολο να πει κανείς τι δεν είναι. Ολοι ξέρουμε το φως αλλά είναι δύσκολο να πεις τι είναι». Οταν λέμε φως δεν εννοούμε ότι η ποίηση είναι κάτι το θεϊκό, αλλά ότι είναι ζωή. Αν είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να δώσεις τον ορισμό της ποίησης, πώς μπορείς να πεις αν είναι χρήσιμο το ον που την εξασκεί; Εξαρτάται βέβαια από την ιστορική περίοδο που συμπίπτει με τη δημιουργία. Αλλά τότε πώς υπάρχουν αιώνια ποιήματα; Εγώ, προσωπικά, έχω μια σχέση φυσικότητας με την ποίηση και όχι χρησιμότητας. Αναπνέω, ζω, γράφω. Από τις μεγαλύτερες χαρές είναι η στιγμή της δημιουργίας, άσχετα αν την επόμενη μέρα το δημιούργημα μπορεί να το πετάξω στα σκουπίδια.
Το κοινωνικό νόημα ή τι αντίκτυπο μπορεί να 'χει αυτό που γράφω, βέβαια μ' ενδιαφέρει, αλλά σ' ένα άλλο συνειδησιακό επίπεδο. Αισθάνομαι όμως, συγχρόνως, ότι αυτό δεν είναι της δικής μου δικαιοδοσίας.
Εγώ, όσο είμ' εδώ και μπορώ, δουλειά μου είναι να γράφω ποιήματα.
Το ΒΗΜΑ, 18/03/2007 , Σελ.: S04
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου